wat wij geloven

Wij zijn een levendige en veelkleurige geloofsgemeenschap, verzameld rondom de Bijbel en geworteld in de protestantse traditie. Samen proberen wij het evangelie vorm te geven in ons dagelijks leven. Met ruimte en respect voor verschillen en diversiteit. We bewegen ons tussen zoeken en zeker weten in. Wij zijn in open gesprek met kerken en christenen wereldwijd om op die manier steeds opnieuw te ontdekken wat geloven is. Als kerk leveren wij een actieve bijdrage aan de samenleving. Wil je meer weten over "hoe" wij geloven, lees dan verder...

Vroeger dacht ik dat geloof iets zeker weten is. Dat is geloof voor mij niet meer. Ik weet naarmate ik ouder ben dat ik steeds minder weet. In mijn studie als ziekenverzorgende heb ik ook de verschillen geproefd in geloof. Ik kon met mijn vriendinnen eindelijk discussieren, iets wat we thuis niet deden. Dat heeft mij verrijkt. Ik geloof nu veel meer in een God, Iets of Iemand, die ons heeft "bedacht", maar die ons een grote mate van vrijheid heeft gegeven om zelf wat van het leven te maken. Bij het overlijden van mensen in mijn werk in de zorg heb ik "gezien" hoe mensen zich overgaven in de "handen van God". 

Geloven is voor mij iets doen aan wat wij aantreffen. Wij zijn de armen van Christus, dus wij moeten het doen. Onze trouwtekst eindigde met het zinnetje: doe Gij evenzo... Dat heb ik altijd geprobeerd. Ik ben kritisch geworden over de teksten in de Bijbel die ik lees. Ik ben verschoven van het moreel lezen van de Bijbel naar een meer gelaagde manier. Ik lees het nu als beelden, metaforen, waarmee ik iets kan doen. De Bijbel is niet uit de hemel gevallen, maar is wel een rijke schat aan beelden. Ik geloof niet meer dat ik het weet, want ik weet het niet. Ik heb wel dingen ervaren en dat geeft mij houvast. Een mooi beeld is het lied over de adelaar die zijn jongen uit het nest gooit zodat ze gaan vliegen op eigen kracht.

Wat ik geloof vind ik heel moeilijk onder woorden te brengen. Ik ben opgevoed door heel gelovige ouders, in de traditie van de gereformeerde bond. Het hoorde erbij. Voor mij is geloof niet een zeker weten. Het is zoeken en je blijft zoeken. Ik heb vaak het gevoel dat God mij hier uit heeft gered, maar ik kan dat niet onder woorden brengen. Je kunt niet zeggen: zo is het. Je moet een bepaald vertrouwen hebben. Het is ook niet zo dat het altijd hetzelfde is. Er zijn ook wel eens periodes dat je het minder voelt. Ik heb ook het geluk gehad om in contact te komen met mensen die anders geloofden. Ik was van huis uit niet gewend om met andersdenkenden om te gaan, maar dan ga je toch denken: ja, zo kan het ook. Geloof is voor mij ook iets van de daad. Je moet het in praktijk brengen. Ik denk aan mijn ouders die dat ook deden en in de oorlogstijd allerlei onderduikers in huis haalden. Daar werd het geloof concreet. 

Geloven is voor mij vertrouwen. Het gaat mij niet zozeer om de inhoud, maar om de houding, je vertrouwen, dat je weet dat er een toekomst is die uiteindelijk altijd de toekomst van God is, die uit zijn hand gekomen is en in zijn hand terugkeert. Dat zijn grote woorden, maar het geldt ook voor de dagelijkse dingen. Dat je weet dat uiteindelijk je leven in goede handen is. Toen onze zoon overleed heb ik ervaren dat je met elkaar overeind bent gebleven. Je denkt dat je alles kwijt bent, maar dat is niet zo. Het gaat om het vertrouwen dat je geborgen bent of niet. Het gaat me niet om de inhoud, bijvoorbeeld dat je gelooft in de hemel. Dat beeld is prachtig als beeld, maar zelf heb ik daar niet zo veel mee. Het is jammer dat mensen denken dat ze hun geloof kwijt zijn als ze niet meer in allerlei voorstellingen geloven, want daar gaat het niet om. Voor mij gaat het om "basic trust". Dat geeft de kracht om de toekomst tegemoet te gaan, letterlijk dat je daarvoor je bed uit komt.

Tegenwoordig willen we alles kunnen bewijzen. Voor mij is het ook een overgave, zo van geloof het nou maar. Ik geloof in God en in Jezus. Ik heb vaak ervaren dat het geloof mij steun kan geven. Ik herinner me nog hoe we vroeger in de kerk eerst gingen staan en gingen bidden voordat we gingen zitten. Dat heeft grote indruk op mij gemaakt, daar ervoer ik iets van de aanwezigheid van God. Mijn geloof is door de jaren heen wel veranderd. Mensen vragen wel eens: waarom is er bijvoorbeeld honger in de wereld. Vroeger was het eenvoudiger, je wist dat allemaal niet. Nu komt alles direct bij ons binnen. Ik weet dat we daar geen antwoord op krijgen, maar ik blijf wel geloven. Een kleinkind vroeg mij eens: opa geloof je dat Jona in de walvis zat. Ik zeg dan: dat weet ik niet, maar ik vond het goed dat hij die vraag stelde. Ik hou me maar vast aan mijn eenvoudige geloof, dat ik heel dichtbij zie in de kracht die mensen krijgen.